الله»
زخمی از خویشم. خیلی با خودم نامهربان بودم و هی می‌پرسم چه شد که بلورِ دلم را به صخره‌های سخت دریای مواج زدم: پی‌درپی و با تمام حجم غفلتی که آدمی می‌تواند داشته باشد؟ کاش اثر آن زخم دیرین، زود خوب شود و بتوانم زودتر پرواز کنم.
پ.ن.1. چگونه در بند خاک بماند آن‌که پرواز آموخته است؟ -حتی اگر پروازی نیمه‌جان را تجربه کرده باشد_
پ.ن.2. امروز، مثل روزهای دیگر نیست.
درباره این سایت